15 minut w samotności wystarcza, aby nacisnąć przycisk resetowania mentalnego i po prostu poczuć się lepiej.
Tak twierdzi zespół badaczy z Uniwersytetu z Rochester, który uważa, że samotność to dobry sposób na samoregulację emocji. Opublikowane w Biuletynie Osobowości i Psychologii Społecznej badanie wykazało, że samotność zmniejsza silne pozytywne i negatywne emocje, a zamiast tego wywołuje spokój.
Główna badaczka Thuy-vy Nguyen, doktorantka z Rochester w dziedzinie nauk klinicznych i społecznych w psychologii, wraz z doświadczonymi profesorami psychologii Richardem Ryanem i Edwardem Deci doszła do wniosku, że samotność może prowadzić do relaksu i redukcji stresu – o ile ludzie świadomie wybierają samotność.
Czytaj: Naukowcy wyjaśniają, dlaczego inteligentni ludzie wolą samotność
Zespół odkrył, że ogólnie rzecz biorąc, samotność ma osłabiający wpływ nie tylko na wzbudzanie pozytywnych emocji, ale także silnych negatywnych emocji, ostatecznie pozostawiając ludzi spokojniejszymi, bardziej zrelaksowanymi, mniej złymi i niespokojnymi. Profesorowie Ryan i Deci są współtwórcami teorii samostanowienia.
Wcześniej, jak zauważają naukowcy, samotny czas był skorelowany z odrzuceniem społecznym, wycofaniem i izolacją, nieśmiałością i samotnością. „Nie tak szybko”, mówi trio naukowców z Rochester.
„Samotność może być czasami cenna i przydatna, zwłaszcza gdy chcemy się wyłączyć na kilka chwil” – mówi Nguyen.
Naukowcy piszą, że nie jest to prosta sprawa dobra lub zła, jeśli chodzi o emocjonalne skutki samotności. Zamiast tego zauważyli, że samotność zmienia „intensywność naszego wewnętrznego doświadczenia, zarówno pozytywnego, jak i negatywnego”. Samotny czas akcentuje stonowane emocje, jednocześnie wyciszając silniejsze uczucia.
Dorastając w Wietnamie, Nguyen mówi, że lubiła przebywać sama jako dziecko i nastolatka. Później zaciekawił ją ten temat, gdy zdała sobie sprawę, że samotność jest ogólnie opisywana jako po prostu dobra lub zła – a wiele literatury wskazuje na jej negatywne skutki.
„Postanowiłam zrobić krok do tyłu i po prostu przyjrzeć się temu, co robi samotność, obserwować jej skutki i pozwolić jej mówić sama za siebie” – wyjaśnia Nguyen jako punkt wyjścia jej badań.
„Wtedy odkryłam, że samotność zmniejsza zarówno pozytywny, jak i negatywny wpływ, kiedy mierzyłam tylko rodzaj wzbudzających emocji” – wyjaśnia. „Dodałam tam inne dyskretne emocje, aby zobaczyć, co się stanie i wtedy znaleźliśmy efekt dezaktywacji”.
Krótko mówiąc, aby dezaktywujący, uspokajający efekt miał miejsce, osoba musi być sama, bez żadnych interakcji społecznych i bez urządzeń elektronicznych. Ten sam efekt uspokajający występował, gdy osoba była sama i wykonywała cichą czynność, taką jak czytanie.
Czytaj: Starsza pani chciała dorobić. Dziś wszyscy we Wrocławiu chodzą w jej szalikach
Naukowcy definiują samotność jako „psychologiczne przeżycie samotności bez komunikacji z innymi, bez bodźców, działań lub urządzeń, np. telefonów, które mogą ułatwić wirtualną komunikację, taką jak wiadomości tekstowe lub media społecznościowe”.
W trakcie czterech eksperymentów współpracownicy najpierw porównali samotność (po prostu bycie samemu bez żadnych bodźców) z doświadczeniami ludzi w interakcjach społecznych i odkryli, że bycie samotnym jest bardziej uspokajające.
Po drugie, porównali samotność do samotności z cichą czynnością, taką jak czytanie, i stwierdzili, że to również działa uspokajająco.
Po trzecie, porównali samotność do wewnętrznych bodźców związanych z myśleniem określonych typów myśli. Odkryli, że jeśli uczestnicy mieli pozytywne myśli, ich pozytywny wpływ nie zmniejszył się.
W czwartym eksperymencie naukowcy z Rochester wykorzystali eksperyment z przełączaniem powtórzeń, aby zbadać aktywną motywację osoby do samotności.
W trzech eksperymentach laboratoryjnych uczestnicy badania siedzieli przez kwadrans samotnie w wygodnym krześle, bez urządzeń i bez interakcji społecznych, oceniając swoje emocje na skalach ocen przed i po. Badacze zapytali o intensywne pozytywne emocje (uczucie entuzjazmu lub podekscytowania) i intensywne negatywne emocje (uczucie złości lub lęku), a także pozytywne emocje o niskiej intensywności (uczucie spokoju, odprężenia) i negatywne emocje o niskiej intensywności (uczucie samotności lub smutku).
W trzecim badaniu zespół przeanalizował skutki dokonywania wyborów dotyczących samotnego doświadczenia, pozwalając niektórym uczestnikom wybrać, o czym mają myśleć, gdy sami siedzieli, podczas gdy innym przydzielono, co mają myśleć. Ci, którzy decydowali, o czym myśleć, mieli wyższe pozytywne emocje, takie jak podekscytowanie. I odwrotnie, osoby badane, którym powiedziano, że myślą o neutralnych myślach, wykazywały obniżone pozytywne emocje.
Najwyraźniej autonomia w samotności – możliwość wyboru, o czym myśleć lub aktywne spędzanie czasu samotnie – nie tylko chroniła przed negatywnym wpływem samotności na emocje, ale także poprawiała korzystny wpływ samotności na poziom relaksu i stresu.
„Kiedy ludzie chętnie spędzają czas w samotności, czerpią większe korzyści – coś, co oczywiście zawsze było częścią starożytnej mądrości i praktyk” – mówi Ryan. „Tutaj po prostu pokazujemy emocjonalne zmiany, które odpowiadają za te korzyści”.
Odkrycie to jest bezpośrednio oparte na zasadzie autonomicznej motywacji w teorii samostanowienia, której pionierami byli Deci i Ryan, która twierdzi, że gdy jednostki postrzegają większą autonomię w swoich wyborach behawioralnych, działania przynoszą lepsze rezultaty.
Krótko mówiąc – ci, którzy siedzieli samotnie przez 15 minut i decydowali, o czym myśleć, lub mieli pozytywne myśli, doświadczyli pozytywnych skutków samotności: poczucia spokoju, mniej złości lub lęku, bez poczucia samotności lub smutku. Nie zatracili też uczucia entuzjazmu ani podniecenia.
Dlaczego więc nie wyłączyć dziś telefonu komórkowego, laptopa lub tabletu i ukryć się gdzieś sam (z książką lub bez) tylko na kwadrans?
johannesfloe.com – Art to remember
Szukasz pracy? Koniecznie zajrzyj na pl.jooble.org
