Najnowszy projekt koncepcyjny firmy architektonicznej Rescubika przedstawia wysoką „zieloną” wieżę mieszkalną na nowojorskiej wyspie Roosevelt. Budynek przesuwa granice obecnych praktyk zrównoważonego rozwoju.
Renderingi wieży wizualizują falującą formę, która jest możliwa dzięki projektowaniu parametrycznemu. Kontury zostały zaprojektowane poprzez abstrakcję przypominającą magiczną roślinę-człowieka, czyli sylwetkę mandragory, od której projekt zawdzięcza swoją nazwę: Mandragore.
Więcej o tej roślinie możecie przeczytać tutaj: Mandragora to magiczna roślina-człowiek
Budynki, takie jak Mandragore są coraz powszechniejsze w zrównoważonej architekturze. Ten jest przykładem biomimikry – naśladowania lub abstrakcji naturalnych procesów lub form występujących w naturze. Biomimikra jest często wykorzystywana do wymiernych celów w zakresie zrównoważonego rozwoju, wyciągając ważne wnioski z wydajności roślin i zwierząt. W tym przypadku biomimikra służy do głębszego konceptualnego znaczenia. Analogia mandragory i wynikająca z niej forma reprezentują zmieniającą się tożsamość człowieka i świata przyrody oraz bliski związek między nami a innymi żywymi istotami.
Taka krytyka naszego miejsca w środowisku zabudowanym może być szczególnie odpowiednia, ponieważ wieża została zaprojektowana w odpowiedzi na projekt City of Tomorrow, który przewiduje neutralny pod względem emisji dwutlenek węgla Nowy Jork do roku 2050. Koncepcja pochłaniacza dwutlenku węgla w Mandragore wspiera zrównoważony rozwój, jakim jest jeszcze bardziej neutralny pod względem emisji dwutlenku węgla, co oznacza, że projekt pochłonąłby więcej węgla niż produkuje; ostatecznie, czyniąc go ujemnym pod względem węgla.
Jak więc osiągnąć pochłaniacz dwutlenku węgla? Mandragore sugeruje, że można to zrobić, czerpiąc z tego, co najlepsze w nowoczesnej zrównoważonej architekturze, stosując techniki, takie jak nowoczesne pasywne techniki ogrzewania/chłodzenia w celu kondycjonowania przestrzeni wewnętrznych, wybór naturalnych materiałów i wiele roślin. Obecnie projekt obejmuje 1600 drzew i prawie 300 000 stóp kwadratowych ścian żywych roślin na 160 poziomach.
Ten projekt wychodzi poza ramy zrównoważonej architektury. Oprócz osiągnięcia technicznych lub wymiernych celów związanych ze zużyciem węgla i energii, projekt realizuje również koncepcję zwaną „trzeźwością energetyczną”, która wymaga zmiany stylu życia, skutkującą mniejszym śladem węglowym. Budynek dąży do spełnienia wymaganych wskaźników krytycznych dla bardziej odpowiedzialnej wieży, jednocześnie zajmując się kwestiami społecznymi, które determinują naszą reakcję na zmiany klimatyczne. Odpowiedzi programowe zgodne z tą misją obejmują biura domowe, które mają zachęcać do rezygnacji z dojazdów do pracy i pracy w domu.
Po części zmiana nastawienia, po części wyzwanie dla naszych obecnych standardów zrównoważonego rozwoju, Mandragore może być oznaką tego, jak będą wyglądać przyszłe zielone budynki i miasta.
Firma Rescubika wyobraziła sobie strzelistą „zieloną” wieżę mieszkalną na nowojorskiej wyspie Roosevelt.
Kontury zostały zaprojektowane poprzez abstrakcję przypominającą dziwaczną roślinę mandragorę, od której projekt otrzymał swoją nazwę: Mandragore.
Mandragore ma być nie tylko najwyższą wieżą na świecie, ale także ambitnie dąży do tego, aby była ujemna pod względem emisji dwutlenku węgla – co oznacza, że będzie pochłaniała więcej węgla niż produkuje.
Czytaj: Bisolarne liście oczyszczające powietrze już niedługo w Londynie!
Rescubika: Strona internetowa | Facebook | Instagram
johannesfloe.com – Art to remember
