Mont Saint-Michel („Wzgórze Świętego Michała”) jest wyspą pływową otoczoną przez ruchome piaski i rozbijające się fale.
Umieszczony na skalistej wysepce pośród rozległych mielizn wystawionych na działanie potężnych pływów morskich między Normandią a Bretanią stoi „Cud Zachodu”, opactwo benedyktyńskie w stylu gotyckim poświęcone archaniołowi św. Michałowi i wioska, która wyrosła w cieniu jego wielkich murów.
Zbudowane między XI a XVI wiekiem opactwo jest technicznym i artystycznym tour de force, które musiało dostosować się do problemów stwarzanych przez to wyjątkowe naturalne miejsce. Tym samym praktyczne i estetyczne rozwiązania wpisane w kamienie gmachu są odtąd nieodłączne od jego naturalnego środowiska.
Mont-Saint-Michel to skalista wysepka i słynne sanktuarium w departamencie Manche we Francji, u wybrzeży Normandii. Leży 66 km na północ od Rennes i 52 km na wschód od Saint-Malo.
Wokół jej podstawy znajdują się średniowieczne mury i wieże, nad którymi wznoszą się budynki ze starożytnym opactwem wieńczącym górę.
Jedna z bardziej popularnych atrakcji turystycznych we Francji, Mont-Saint-Michel została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO w 1979 roku.
Czytaj: Hiperrealistyczne murale we francuskich miasteczkach
Wyspa Mont-Saint-Michel jest prawie okrągła (około 900 metrów w obwodzie) i składa się z granitowej skały wznoszącej się ostro (na 78 metrów) nad zatokę Mont-Saint-Michel (między Bretanią a Normandią).
Wyspa była pierwotnie nazywana Mont-Tombe, ale stała się znana jako Mont-Saint-Michel w VIII wieku, kiedy św. Aubert, biskup Avranches, zbudował tam oratorium po wizji archanioła św. Michała. Miejsce szybko stało się ośrodkiem pielgrzymkowym, a w 966 r. wybudowano tu opactwo benedyktynów. W 1203 r. zostało częściowo spalone, gdy król Francji Filip II próbował je zdobyć. Zadośćuczynił mnichom, płacąc za budowę klasztoru znanego jako La Merveille („Cud”).
Ufortyfikowana w 1256 r. wyspa oparła się oblężeniom podczas wojny stuletniej między Anglią a Francją (1337–1453) oraz francuskim wojnom religijnym (1562–98). Klasztor podupadł w XVIII wieku i mieszkało w nim tylko siedmiu mnichów, gdy został skasowany podczas rewolucji francuskiej (1787-99). Za czasów Napoleona I stał się więzieniem państwowym (panował w latach 1804–14/15) i pozostawał więzieniem do 1863 roku. W 1874 r. został sklasyfikowany jako zabytek i odrestaurowany.
Koniecznie zajrzyj na f7.pl
Piękny kościół opactwa, który góruje nad wyspą, ma imponującą romańską nawę z XI i XII wieku oraz elegancki chór (zbudowany w latach 1450–1521). Wieżę i iglicę, zwieńczoną figurą św. Michała, dobudowano w XIX wieku. Kościół zbudowany jest na trzech kryptach, najstarsza pochodzi prawdopodobnie z czasów karolińskich (VIII–X w.). Zewnętrzne ściany wspaniałego gotyckiego klasztoru La Merveille (zbudowanego w 1228 r.) łączą w sobie potężne cechy twierdzy wojskowej z prostotą budowli sakralnej.
Czytaj: 25 ciekawostek o Francji
Najbardziej uderzające sekcje to refektarz z wysokimi, wąskimi oknami i wspaniały krużganek z pięknymi rzeźbami.
Mont-Saint-Michel, sanktuarium położone w trudno dostępnym miejscu, zgodnie z tradycją miejsc kultu św. Michała, odwiedzane przez całe średniowiecze miejsce pielgrzymek, a później siedziba opactwa benedyktyńskiego o silnych wpływach intelektualnych , jest w swoich najbardziej charakterystycznych aspektach jednym z najważniejszych miejsc cywilizacji chrześcijańskiej w średniowieczu.
Ze średniowiecznych murów (XIII–XV w.) po południowej i wschodniej stronie góry rozciąga się panoramiczny widok na zatokę.
Domy (obecnie głównie hotele lub sklepy turystyczne) wzdłuż wąskiej uliczki wijącej się aż do opactwa datują się w niektórych przypadkach na XV wiek.
Dzięki unikalnemu połączeniu naturalnego miejsca i architektury, Mont-Saint-Michel stanowi wyjątkowy sukces estetyczny.
