Muzeum Oceanograficzne w Monako to nie tylko duże akwarium z pięknymi rybami. Tu też można pogłaskać żywego rekina i zobaczyć z dachu budynku fantastyczną panoramę Monako i Monte-Carlo.
Musée Océanographique (Muzeum Oceanograficzne) w Monako jest jedną z największych instytucji naukowych zajmujących się badaniem oceanów. W jego akwariach żyje około 6000 gatunków stworzeń morskich, a także niesamowita gama okazów zebranych podczas XX-wiecznych eksploracji.
Koniecznie zajrzyj na f7.pl
Muzeum Oceanograficzne w Monako znajduje się na Skale Monako, tuż za Starym Miastem w Monako. Ta stojąca na skale monumentalna budowla widoczna jest przede wszystkim z dzielnicy Fontvieille. Łatwo się tam dostać. Najlepszym sposobem jest najpierw zwiedzenie Skały Monako, wchodząc stromą ścieżką z samego centrum Monako. Droga do muzeum prowadzi przez Stare Miasto, które jest niewielkie; lub możesz wybrać trasę przez ogrody na skale.
Co zobaczysz w Muzeum Oceanograficznym w Monako?
Przede wszystkim zobaczysz lagunę rekinów – wysoką na 6 metrów, mieszczącą 450 000 litrów wody morskiej, przeszkloną o grubości 30 cm, z rafą koralową (od 1989 r.); to prawdopodobnie główna atrakcja muzeum i pierwsza, którą zobaczysz po zejściu do piwnicy budynku. W akwarium pływają rekiny, ale także wiele innych wodnych stworzeń. Warto zobaczyć to cudo z każdej strony!
Pozostałe akwaria podzielone są na strefy: morza śródziemne i tropikalne.
- Podróż przez tropiki: strefa tropikalna ujawnia gorączkowe życie rafy koralowej i zamieszkujące ją gatunki, zachwycające kształtami i kolorami. Stań twarzą w twarz z rekinami i piraniami, obserwuj budzące podziw szkaradnice z ich śmiercionośnymi kolcami i podziwiaj zniewalające boxfish lub dziwaczne koniki morskie.
- Zanurz się w Morzu Śródziemnym: odkryj ponad 200 gatunków bezkręgowców w basenach reprezentujących Morze Śródziemne, morze pełne ukrytych skarbów. Przyjdź i poznaj sprytną ośmiornicę, drżyj przed złowrogimi murenami lub podziwiaj kojący balet meduz.
W muzeum znajdują się wystawy i kolekcje różnych gatunków fauny morskiej (rozgwiazdy, koniki morskie, żółwie, meduzy, kraby, homary, płaszczki, rekiny, jeżowce, strzykwy, węgorze, mątwy, itp.). W zbiorach muzeum znajduje się również bogata kolekcja przedmiotów związanych z morzem, w tym modele statków, szkielety zwierząt morskich, narzędzia, broń, perły, mięczaki i masa perłowa.
Czytaj: Sztuka mikrobiologii – studentka z Poznania maluje bakteriami
W ciemni, która jest jednocześnie wyjściem z muzeum, znajduje się ogromna miska z małymi rekinami, które można pogłaskać. Wystarczy wcześniej umyć ręce i postępować zgodnie z instrukcjami przewodnika. Tylko staraj się nie stracić ręki. W tym samym miejscu znajdują się windy, które wjeżdżają na dach budynku. Rozciąga się stąd oczywiście piękny widok na całe Monako i Monte Carlo. Jest też obszar, w którym żyją duże żółwie, a także restauracja, plac zabaw dla dzieci i bezpłatne toalety.
Na pierwszym piętrze znajdziesz bardziej typowe muzeum, które mieści się w trzech dużych salach:
- wystawa prezentująca historię oceanicznych badań naukowych oraz wyprawy księcia Alberta I, założyciela muzeum,
- 10-metrowa „półka” z okazami z oceanów i oceanografią,
- wystawa o rekinach i duża ilość informacji o życiu w oceanach.
Jednym z celów wystawy rekinów jest usunięcie strachu przed tymi zwierzętami. Bezsensowność tego strachu najlepiej ilustruje fakt, że rekiny zabijają mniej niż 10 osób rocznie, podczas gdy meduzy zabijają 50, a komary (pośrednio) zabijają 800 tysięcy osób rocznie!
W Muzeum znajdziemy:
- Pokój Wielorybów i Pokój Księcia Alberta I: podróż odkrywcza oceanograficzna, z wieloma zamontowanymi okazami, fotografiami i dokumentami archiwalnymi, modelami, szkieletami ssaków morskich, itp.
- Oceanomania: największy w historii gabinet ciekawostek ze świata morskiego, stworzony przez artystę Marka Diona. Na powierzchni 180 metrów kwadratowych eksponowanych jest ponad 1000 obiektów ze zbiorów Muzeum Oceanograficznego: skamieniałości, chimery, sprzęt do nurkowania, cenne księgi, itp.
Ten monumentalny przykład wysoce naładowanej architektury barokowej ma imponującą fasadę nad morzem, górującą nad stromą ścianą klifu na wysokość 85,04 m. Budowa trwała jedenaście lat, przy użyciu 100 000 ton kamienia z miejscowości La Turbie. Podczas budowy na fryzie fasady muzeum wpisano nazwy dwudziestu znanych oceanograficznych statków badawczych, wybranych osobiście przez księcia Alberta I.
Czytaj: La Bufadora: cud natury, który wystrzeliwuje wodę 30 metrów nad morze
Od ozdób na elewacjach po wystrój korytarzy, każdy aspekt architektury muzeum przywołuje morski świat. Od momentu otwarcia 29 marca 1910 roku, ta Świątynia Morza, której 6500 metrów kwadratowych jest otwartych dla publiczności, jest międzynarodowym punktem odniesienia dla kochania, ochrony i podnoszenia świadomości oceanów.
Troszkę historii
Żeglarz i pionier w dziedzinie oceanografii, od najmłodszych lat pociągany podróżami i nauką, książę Albert I prowadził 28 kampanii naukowych, poświęcając dużą część swojego życia badaniu oceanów. Aby wspierać wzrost i rozwój oceanografii, nauki, która na początku XX wieku była jeszcze w powijakach, postanowił powołać specjalną fundację Instytut Oceanografii. Założona w 1906 roku, ta renomowana fundacja działająca w interesie publicznym ma dwa aspekty: Muzeum Oceanograficzne w Monako i Maison des Océans w Paryżu.
Na pokładzie coraz bardziej zaawansowanych statków (Hirondelle, Princesse Alice, Princesse Alice II i Hirondelle II) ten wizjonerski książę podróżował po Morzu Śródziemnym, odwiedził Azory, a następnie wyruszył w arktyczną przygodę na Spitsbergen.
Zgodnie z determinacją swojego założyciela, by „połączyć zderzenie dwóch sił napędowych cywilizacji: sztuki i nauki”, Muzeum Oceanograficzne otwiera również swoje podwoje dla sztuki współczesnej i organizuje ważne wystawy, takie jak te stworzone z artystami Damienem Hirstem, Huang Yong Pingiem, Mark Dion, Marc Quinn i ostatnio Philippe Pasqua.
