Polonez, tradycyjny polski taniec, którego historia sięga wieków, został wpisany przez UNESCO na listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego, którego celem jest lepsza ochrona ważnych tradycji kulturowych na całym świecie. To szósty polska rzecz na tej liście.
„Polonez to radosny polski taniec grupowy… który upamiętnia ważne momenty w życiu rodzinnym i wspólnotowym oraz symbolizuje współpracę, pojednanie i równość” – napisało UNESCO, agencja ONZ zajmująca się kulturą, nauką i edukacją.
„Ponieważ często tańczą go ludzie w każdym wieku i o różnym pochodzeniu, promuje to także jedność, solidarność i dialog” – dodało UNESCO.
One of 🇵🇱 most popular and oldest traditional dances the #Polonaise – #Polonez has just been inscribed on the prestigious @UNESCO List of the Intangible #CulturalHeritage. #Polonaise is a symbol of our #history and unity preserved through #generations.@PolandMFA @kultura_gov_pl pic.twitter.com/dcxT0FiKUg
— Poland in UNESCO (@PLinUNESCO) December 5, 2023
Taniec – którego nazwa pochodzi od francuskiego słowa polonaise (a po polsku zapisywany jest jako polonez) – tradycyjnie wykonywany jest podczas studniówek i balów studenckich, a także podczas wesel i sylwestrowych uroczystości.
CZYTAJ: Światowej sławy polski kompozytor i pianista
„To taniec znany każdemu Polakowi, a teraz usłyszy o nim cały świat” – powiedziała minister kultury Dominika Chorosińska, celebrując wpis UNESCO jako „sukces narodowy”.
„Polonez to kod genetyczny, kod kulturowy naszego narodu – jeden z najstarszych polskich tańców narodowych, który funkcjonuje do dziś” – dodała.
Polonez to jeden z pięciu polskich tańców narodowych (pozostałe to krakowiak, mazurek, kujawiak i oberek). Polonez pierwotnie był „tańcem chodzącym” podczas ceremonii weselnych. W XVII wieku stał się popularny wśród arystokratów i szlachty.
Taniec rozprzestrzenił się także w całej Europie, przyjmując nazwę „polonaise” we Francji i „la polacca” we Włoszech. W XIX wieku, polonez odegrał rolę w zachowaniu kultury polskiej w czasie, gdy sam kraj został wymazany z mapy.
„Dzięki temu przetrwaliśmy” – mówi Jan Łosakiewicz, dyrektor Teatru Tańca Uniwersytetu Warszawskiego i przewodniczący polskiej sekcji Międzynarodowej Rady Stowarzyszeń, Festiwali i Sztuki Ludowej Folkloru. „Siła tego tańca polega na tym, że przetrwał zawirowania historii”.
Obraz Korneli Szlegela „Polonez pod gołym niebem”, 1849 rok.
Korneli Szlegel, ‘Polonaise under the Sky’, undated pic.twitter.com/au9WdqR5SE
— PLinPhilippines (@PLinManila) November 12, 2023
„Ale taniec ten jest nie tylko źródłem dumy narodowej, ale także „dumy indywidualnej” – powiedziała Łosakiewicz Polskiej Agencji Prasowej (PAP). „Wyraża waleczność i troskę. Tancerz adoruje swoją partnerkę, ale stara się też pokazać ją światu, podzielić się swoim pięknem z innymi.”
CZYTAJ NA PL.SPORTEN.COM – Zaskakujący plan Joanny Jędrzejczyk: chce tam wrócić na swoje 40. urodziny
Grupa tańcząca poloneza może liczyć nawet do kilkuset osób, często ubranych w tradycyjne stroje. Uczestnicy tańczą w parach i maszerują razem w rytmie, tworząc procesję. Para prowadząca taniec jest odpowiedzialna za kierowanie pozostałymi.
Taniec został wpisany na własną listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego w 2015 roku, co jest niezbędnym pierwszym krokiem do uznania go przez UNESCO.
Taniec ten dołączył teraz do pięciu innych polskich wpisów na liście UNESCO: corocznej tradycji krakowskiego wykonywania misternych modeli szopek; kultury pszczelarskiej; sokolnictwa, dywanów kwiatowych z okazji Bożego Ciała i flisactwa.
Boże Ciało jest głęboko zakorzenione w polskiej tradycji. To jedno z najpiękniejszych świąt. Szczególnym zwyczajem, są słynne już Dywany Kwietne, wpisane na Krajową Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego, a od 2021 roku na Listę Niematerialnego Dziedzictwa UNESCO. ❤️🌸🌺 pic.twitter.com/WmSdwSnFsN
— Violetta Porowska (@V_Porowska) June 8, 2023
