Archeolodzy odkryli pozostałości średniowiecznej wieży w Lublinie. Miejscowy konserwator zabytków twierdzi, że zlokalizowanie budynku – który znalazł się na słynnej XVII-wiecznej panoramie miasta – jest „znaczącym odkryciem”.
Pozostałości czworobocznej wieży – części średniowiecznych obwarowań miasta – odkryto w zeszłym tygodniu przy południowej ścianie kamienicy przy ulicy Jezuickiej 15 na lubelskiej Starówce.
Konserwator Dariusz Kopciowski ujawnił, że odkrycia dokonano w trakcie trwających na terenie obiektu badań archeologicznych, które rozpoczęły się przez niedawną zmianę właściciela. Dodał, że ulica Jezuicka 15 nigdy wcześniej nie była w pełni zbadana archeologicznie.
Budynek niedawno zmienił własność. Obecnie prowadzone są badania archeologiczne, w trakcie których odsłonięto, przy południowej ścianie oficyny, m.in. relikty baszty.
CZYTAJ: Entuzjasta wykrywaczy metali odkrył w Polsce tysiące niewybuchów
„To znaczące odkrycie” – powiedział Kopciowski Polskiej Agencji Prasowej (PAP). „Istniały przypuszczenia, że pozostałości tej czworobocznej wieży leżały wewnątrz konstrukcji tej budowli, okazało się jednak, że wieża wystawała na zewnątrz, od dziedzińca, za tylną elewację.”
Podczas prac na miejscu odsłonięto także monety, plomby towarowe, pieczęć herbową, nowożytną kłódkę o nietypowej formie oraz ozdobne kucia nowożytnych sakiew. Kopciowski potwierdził, że „wszystkie zabytki cenne dla historii miasta zostaną zachowane i wyeksponowane”.
„Równolegle z trwającymi pracami archeologicznymi prowadzone są badania architektoniczne i konserwatorskie, podczas których zlokalizowane zostaną kolejne pozostałości wieży i lubelskiego systemu fortyfikacji” – dodał.
CZYTAJ NA SPORTEN.COM/PL – Lisek i Sober kwalifikują się do finału skoku o tyczce w Budapeszcie!!!
Odsłonięta przy ulicy Jezuickiej 15 czworoboczna wieża znajduje się na panoramicznej ilustracji Lublina opublikowanej w 1618 roku, wykonanej przez kartografów Georga Brauna i Fransa Hogenberga w ramach ich sześciotomowego dzieła Theatrum praecipuarum totius mundi urbiurti (Przedstawienie wyróżniających się miast całego świata), znanego pod nazwą Civitates orbis terrarum, które zostało wydane w Kolonii.
Wieża przedstawiona jest z dachem namiotowym, stojąca w pobliżu Furty Gnojnej i niedaleko kościoła jezuickiego, obecnie katedry św. Jana Chrzciciela.
Konserwator ujawnił, że „najprawdopodobniej wieża ta była wymieniona w przywileju nadanym jezuitom w 1585 roku przez Stefana Batorego”, który był królem polskim i wielkim księciem litewskim w latach 1576-1586.
Przywilej ów zezwalał na budowę zespołu jezuickiego poza murami miasta od południa wraz z pozwoleniem wykorzystania istniejących na tym odcinku kilku dzieł obronnych w tym Furty Jezuickiej, baszty półokrągłej i przedmiotowej basztki czworobocznej. Zakonnicy z czasem zamienili ową basztę w wieżę ustępową połączoną do kanału ściekowego.
W aktach miejskich po raz pierwszy odnotowana jest w 1598 roku. Posesja wraz z zabudową, pierwotnie własność osób prywatnych, w 1645 roku została włączona do kolegium oo. jezuitów i w rękach zakonników pozostawała do poł. XVIII wieku.
Jezuici zaadaptowali wnętrze kamienicy do własnych potrzeb mieszkalnych oraz na poziomie parteru, budynek skomunikowali z kościołem oraz szkołami jezuickimi. Po pożarze w 1754 r. kamienica i kolegium jezuickie uzyskały jednolitą i wspólną fasadę.
CZYTAJ NA F7.PL – Nie uwierzysz ile kalorii dziennie je legendarna modelka Heidi Klum!
Dodatkowo ustalono, że wspomniana wyżej ściana oficyny posadowiona jest na fragmencie muru obronnego. Równolegle z pracami archeologicznymi prowadzone są badania architektoniczne i konserwatorskie, w trakcie których zostaną zlokalizowane kolejne pozostałości baszty oraz systemu umocnień Lublina. Wnioski z ww. badań będą uwzględnione w przygotowywanym projekcie budowlanym remontu zabudowy posesji. Wszystkie cenne dla historii miasta relikty zostaną zachowane i wyeksponowane.
Jak wynika z księgi Lubelskie Mury Miejskie, napisanej przez Jadwigę Teodorowicz-Czerepińską i Grażynę Michalską, budowę obwarowań miejskich, do których należała czworoboczna wieża, zakończono w 1370 roku, czyli w roku śmierci króla Kazimierza III Wielkiego.
