Monte Testaccio, sztuczny kopiec w Rzymie, złożony prawie w całości z potłuczonej ceramiki, może być największą stertą śmieci w starożytnym świecie.
Na pierwszy rzut oka Monte Testaccio wygląda jak zwykły, porośnięty zielenią kopiec, jaki można spotkać na całym świecie. Ale pod tymi zaroślami i cienką warstwą brudu, która je podtrzymuje, leży największy stos wyrzuconej ceramiki w historii starożytnego świata.
Zajmujący powierzchnię 2 hektarów i o objętości około 580 000 metrów sześciennych Monte Testaccio składa się prawie wyłącznie z milionów rozbitych starożytnych naczyń ceramicznych zwanych amforami. Szacuje się, że ten sztuczny kopiec składa się z 53 milionów amfor, co czyniłoby go największą stertą śmieci w starożytnym świecie.
Czytaj: Teraz vs dawniej. Jakby teraz wyglądały starożytne rzymskie obiekty?
Monte Testaccio znajduje się blisko wschodniego brzegu Tybru, gdzie w II wieku naszej ery przechowywano kontrolowaną przez państwo oliwę z oliwek. Składa się z milionów amfor, którymi w czasach starożytnych przewożono ogromne ilości oliwy z oliwek do stolicy Cesarstwa Rzymskiego. Kopiec jest uważany za symbol znaczenia oliwy z oliwek w starożytnym Rzymie, zgromadzono w nim 53 miliony amfor, które, jak się uważa, zostały użyte do importu około 6 miliardów litrów oliwy.
Koniecznie zajrzyj na f7.pl
Chociaż łatwo jest postrzegać Monte Testaccio jako ogromny stos losowo wyrzuconych amfor, dowody archeologiczne dowodzą, że tak nie jest. Wykopaliska przeprowadzone na początku 1990 roku ujawniły przemyślany układ tarasowy ze ścianami oporowymi wykonanymi z prawie nienaruszonych amfor wypełnionych mniejszymi kawałkami ceramiki, aby utrzymać je na miejscu. Wydaje się również, że wapno zostało wylane na gruz, aby zneutralizować zapach zjełczałego oleju.
Czytaj: Ceramika wielowarstwowa to zaskakujące warstwy kolorów
Jednym z pytań, które od dziesięcioleci nurtują historyków i archeologów, jest to, dlaczego Rzymianie postanowili wyrzucić miliony amfor i ułożyć je w ogromny kopiec. Połamane amfory były zwykle poddawane recyklingowi jako rury kanalizacyjne, doniczki lub rozbijane na małe kawałki, które miały służyć jako składnik betonu znanego jako opus signinum.
Eksperci mają kilka powodów, by sądzić, że rodzaje amfor, które stanowią większość Monte Testaccio, znane jako Dressel 20, były szczególnie trudne do recyklingu, ponieważ rozpadały się na duże zakrzywione fragmenty, których nie można było zamienić w mniejsze odłamki.
Używanie fragmentów jako składników do betonu było również niepraktyczne, ponieważ ceramika wchłaniała olej i reakcja chemiczna oleju z wapnem spowodowałaby, że powstały beton byłby niezadowalający. Z tych powodów Rzymianie mogli uznać za najlepsze rozwiązanie odrzucenie zepsutych amfor.
Monte Testaccio, niegdyś osławiona sterta śmieci, przez wieki odgrywała kilka ról. Odegrała kluczową rolę w obronie Rzymu przez Giuseppe Garibaldiego przed armią francuską, była używana jako wzgórze Golgoty w sztukach pasyjnych i jako miejsce pikniku. Dziś leży opuszczona, ale na pewno nie zapomniana.
